Kontzertu hau maiatzaren 30etik ekainaren 14ra Gasteizen, Agurainen, Bastidan eta Villabuenan egingo den Arabako Organo Jaialdiaren XXXVIII. edizioaren parte da.

Montserrat Torrent

Edozein musikari edo artista, beste ezer baino lehen, erantzukizun eta kontzientzia profesional handiko pertsona da. Nire kontzientziak etengabe interpretatzen egotea agintzen dit. Ahotsa nire organoa da eta, beraz, isiltzea bizirik gabe geratzea litzateke.

Ikasketarik gabe, ez dago aurrerapenik. Ez dio ardurarik zenbat aldiz jotzen dugun partitura, benetan axola duena da partitura interpretatzen dugun bakoitzean beste partitura bat entzutea, ederragoa. Izatera iristeko, lan egin besterik ez da egin behar. Talentua izatea ez da inolako meritua, perfekziorako abiapuntua baino ez da, inork lortuko ez duena. Hori bai, garatu, praktikatu eta ikastea eskatzen du. Norberaren lanak bizitzari ematen zaion besarkada izan behar du, bizitza eta musika batera doazelako, ezin direlako banandu.

Musikako lan handiei bizia emateko pribilegioa edukitzea, eta haiek erabateko zintzotasunez interpretatzeko betebeharra, ikus-entzuleei eskaini ahal izateko. Betebeharra dugu hori egiteko. Musika ez da entzun behar dibertitzeko, haurrek egiten duten bezala, edo ikasteko, anbizio handikoek egiten duten bezala, entzun ezazue musika bizitzeko.

Organoa nire kide banaezina da, maite nau eta nik maite dut, eta zoriontsu egiten nau haren soinua entzuten dudanean.