Hitzaldi-tailerra: nola ekoiztu argazkien bidez fikzio-artxibo bat.

Nola asmatu fikzioa bat? Nola sortu dokumentazio hori babesten duten dokumentuak? Zeintuzk dira irudi bateko gezurraren gakoak?

Bi gertakari artistiko berrikusiko ditugu (Nan Goldinen sexu mendekotasunaren balada eta Julie Weissek Argentinako diktaduraren aurkako Teatro Abierto proposamenean egindako argazkiak).

Ondoren, tailerrean hainbat argazki aterako ditugu puntu horiek indartzeko eta benetan antzezlan bat egon dela adierazteko.

Argazkigintzan interesa duten guztiei zuzenduta , eta bereziki argazkilariak eta aktoreak.

Tamara García Iglesias:

Euskal Herriko Unibertsitatean Gizarte Antropologia ikasi ondoren eta Buenos Airesen Zinema Zuzendaritza ikasi ondoren, Arteleku arte zentroan (Donostia) prestakuntza hori zabaldu nuen, modu autodidaktikoan eta hiru urtez. Aguilar de Campooko Film Laburren Nazioarteko Jaialdiko zuzendaria izan nintzen bost urtez, eta Artelekuko MAPA Kolektiboko programatzailea lau urtez. Azken hamarkadan, komisariotza lanak konbinatu ditut: Irudi sekuentziatuak (Artegunea Kutxa Fundazioa, Donostia, 2021), Markatu. Signar. Albisteak (Cibrian galeria, Donostia, 2020), Mitominak. Narcisa Hirsch, (C.C. Recoleta, Buenos Aires, 2016), Mujeres sin Ley, (Buenos Airesko Arte Garaikideko Museoa, 2016), This is Just To Say, (MACBA, Buenos Aires, 2014-2016). Bertan, film hauen ekoizpen zinematografikoa egiten da: Reescritura, (2020-2022), O Gemer, (2019-2021), Euria du aspaldi ez bezala, (2019) eta La Piba de Oro, (2020-2021). Alicia D 'Amico artista argentinarrari buruzko "El Cuerpo de la Mujer sin Sombra" (2019-2020) film esperimentala zuzendu dut; Ferreyra, Beatriz Ferreyra artista franko-argentinarrari buruzko Film Concrete, (Xabier Erkiziarekin batera, 2021) film esperimentala; Paraiso, gertu (2021) fikziozko filma, eta, denboran urrunago, 2010ean, TVE2rako bi serie dokumental, Mover montañas, eta La luz y el misterio de las catedral. 

Egilea: Tamara García Iglesias